ทดลองอ่านนิยายสยบฟ้าพิชิตปฐพี 23_2

ซังซังพูดว่า

“ไม่รู้ว่าเป็นใคร ทั้งร้ายกาจขนาดนี้ ท่านก็ฆ่ามันแล้ว?”

หนิงเชวียเช็ดคราบเลือดบนดาบอย่างพิถีพิถัน กล่าวเสียงเรียบว่า

“คนทั้งโลกล้วนอยากฆ่าพวกเรา ดังนั้นจากนี้ไป ใครขวางหน้าพวกเรา ข้าก็จะฆ่ามัน”

ดาบที่เปรอะคราบเลือดถูกเช็ดจนเงาวับ หนิงเชวียเก็บดาบเข้าฝัก มองทิวทัศน์ของทุ่งร้างนอกหน้าต่างที่เลื่อนผ่านไปอย่างรวดเร็ว

ด้วยความเร็วที่น่าแตกตื่นใจของรถม้าสีดำ เมื่อครู่มันจะหนีไปเลยก็ได้ หลวงจีนชรารูปนั้นไม่สามารถขัดขวางมัน แต่สามารถไปส่งข่าวแก่วัดเสวียนคง ดังนั้นมันจึงเลือกที่จะลงมือ

เป็นดังเช่นที่มันบอกซังซัง หลวงจีนชราต้องไม่ใช่บุคคลธรรมดาในวัดเสวียนคงอย่างแน่นอน โดยเฉพาะฝ่ามือที่เปล่งแสงสีทองออกมา เห็นได้ชัดว่าเป็นยอดวิชาของนิกายพุทธ อานุภาพที่แท้จริงนั้นต้องร้ายกาจอย่างแน่นอน

เพียงแต่หลวงจีนชราบำเพ็ญเพียรอยู่ในวัดเสวียนคงมานานปี เคล็ดวิชาแตกฉาน ด่านฌานสูงล้ำ แต่ดูเหมือนไม่เคยผ่านการต่อสู้ที่แท้จริง คิดไม่ถึงว่าระหว่างที่สนทนากัน หนิงเชวียพลันชิงลงมืออย่างกะทันหัน อีกทั้งพอลงมือก็เป็นสามวิชาที่ทรงอานุภาพที่สุดและมาถึงอย่างสายฟ้าแลบ เพราะรับมือไม่ทันจึงแพ้พ่ายตายอย่างอนาถ

เมื่อนึกถึงการต่อสู้ที่จบลงอย่างรวดเร็วเมื่อครู่ หนิงเชวียยิ่งรู้สึกว่าคำพูดของเยี่ยหงอวี๋ในตอนนั้นถูกต้อง ผู้ฝึกฌานในโลกนี้รู้จักแต่การฝึกฌาน แต่ไม่รู้ว่าต้องต่อสู้อย่างไร

ลมพัดเข้ามาทางช่องเล็กๆ ของหน้าต่างรถที่เปิดแง้มไว้ เกิดเสียงดังหวีดหวิว เจ้าดำลากรถแล่นไปเงียบๆ ด้วยความเร็วสูงตามทิศทางที่หนิงเชวียชี้บอกก่อนหน้านี้ มุ่งไปทางตะวันออกเฉียงใต้

หนิงเชวียมองทุ่งร้างที่เปล่าเปลี่ยวนอกหน้าต่าง แล้วคำนวณเงียบๆ อยู่ในใจถึงระยะทางและผลลัพธ์ที่คาดเดาไว้ มันตบผนังประทุนรถ บอกเป็นนัยให้เจ้าดำหยุด จากนั้นกระโดดลงจากรถม้า เดินลึกเข้าไปในทุ่งร้าง

ไม่รู้ผ่านไปนานเท่าใด มันเดินกลับมา ในมือถือลูกธนูเหล็กสีดำดอกหนึ่งที่หัวลูกศรยังมีคราบเลือดแห้งกรังติดอยู่ นี่คือลูกธนูเหล็กดอกที่ยิงหลวงจีนชราบาดเจ็บ

ในวัดลั่นเคอ ลูกธนูเหล็กสิบสามดอกในกล่องถูกใช้ไปหลายดอก ตอนนี้ตนเองอยู่ในทุ่งร้าง อาจเผชิญอันตรายถึงชีวิตได้ทุกเมื่อ ลูกธนูเหล็กแต่ละดอกจึงสำคัญต่อมันมาก

ในหลุมฟ้าขนาดมหึมาใต้ดินยังคงมีเมฆหมอกล้อมรอบ วัดสีเหลืองที่ยอดเขาบัดเดี๋ยวเห็นชัดบัดเดี๋ยวเลือนราง แสนเงียบสงบ ทันใดนั้น ในวัดหลังหนึ่งก็มีเสียงสรรเสริญพระพุทธคุณดังก้องไปไกล

ผ่านไปสักพัก หลวงจีนบำเพ็ญทุกรกิริยาสวมจีวรสีแดงเข้มหลายสิบรูปปีนขึ้นมาตามเส้นทางหินชันระหว่างหน้าผา สีหน้าของหลวงจีนเหล่านี้ไร้ความรู้สึกใดๆ ดูแล้วคล้ายรูปสลักศิลา

หลวงจีนรูปที่เป็นหัวหน้าสวมจีวรต่างจากรูปอื่นอย่างชัดเจน มันก็คือชีเหมย เจ้าอาวาสของวัดเสวียนคง มันหรี่ตามองทุ่งร้างเปล่าเปลี่ยวตรงหน้า แล้วคิ้วก็ขมวด