ทดลองอ่าน รหัสลับเสวียนจีถู บทที่ 2

อันที่จริงเป็นเวลานานแล้วที่ถู่ทูเฉิงฉุ่ยนึกสงสัย เว่ยเต๋อไฉเป็นคนของกัวกุ้ยเฟย เหตุที่กัวกุ้ยเฟยล่วงรู้ความเคลื่อนไหวของจักรพรรดิต้องยกความดีความชอบให้แก่เว่ยเต๋อไฉไม่น้อย ยิ่งกว่านั้นถู่ทูเฉิงฉุ่ยยังเห็นว่าเว่ยเต๋อไฉมีความเกี่ยวพันกับการตายของหลี่หนิงรัชทายาทองค์ก่อนอย่างหนีไม่พ้น แม้เขาได้ลอบรวบรวมหลักฐานที่เกี่ยวข้องเอาไว้ไม่น้อยแล้ว ทว่าที่ผ่านมายังมิได้ทูลเกล้าฯ ถวายอย่างเป็นทางการ

หนึ่งเพราะหลักฐานยังไม่สมบูรณ์พอ หากมุ่งมั่นโจมตีกลับจะทำให้ถู่ทูเฉิงฉุ่ยเป็นเหมือนคนพาลเพราะริษยาที่เว่ยเต๋อไฉได้รับความโปรดปราน ชิงความโดดเด่นไปจากตนเอง สองเพราะลำบากยากเย็นยิ่งนักกว่าที่จักรพรรดิจะทรงได้คนเช่นนี้มาอยู่ข้างกาย สามารถช่วยให้ทรงพักผ่อนและบรรทมได้ ถู่ทูเฉิงฉุ่ยก็ไม่อาจตัดใจพรากไปอีก ปีก่อนจักรพรรดิสถาปนาองค์ชายสามหลี่โย่วเป็นองค์รัชทายาท ความสัมพันธ์กับกัวกุ้ยเฟยจึงดีขึ้นบ้าง ถู่ทูเฉิงฉุ่ยยิ่งไม่เหมาะยุ่งเกี่ยวมากความแล้ว

เว่ยเต๋อไฉเก็บฉากจากไปทันทีเช่นนี้ ช่างนอกเหนือความคาดหมายของถู่ทูเฉิงฉุ่ยจริงๆ

เขาพึมพำกับตนเอง “ที่ผ่านมาเว่ยเต๋อไฉไม่ใช่ระมัดระวังที่สุดหรอกหรือ” เพราะว่าการได้นอนหลับสนิทสำหรับองค์จักรพรรดิแล้วเป็นสิ่งล้ำค่าเหลือเกิน หากถูกรบกวนจนตื่นบรรทมย่อมพิโรธหนัก ฟาดคนตายก็เป็นเรื่องธรรมดา ดังนั้นพวกขันทีต่างไม่กล้าปรนนิบัติพระองค์ตอนบรรทมกลางวัน กลัวว่าพลั้งเผลอไปก็จะกลายเป็นวิญญาณคับแค้นใต้แรงแส้ของจักรพรรดิ มีเพียงเว่ยเต๋อไฉรอบคอบระมัดระวัง อีกทั้งฝีมือยอดเยี่ยม ปลุกพระองค์ตามเวลาจึงเป็นงานเฉพาะของเขา

เรื่องเป็นตายเช่นนี้ก็ผิดพลาดได้หรือ

พวกขันทีแบกศพต่างก้มหน้าไม่พูดจา

ถู่ทูเฉิงฉุ่ยโบกมือ “พวกเจ้าไปเถอะ ระวังด้วย”

มิน่าเล่าจักรพรรดิจึงให้คนกลุ่มนี้ขนศพออกไป เพราะไม่ต้องการให้คนอื่นนำเหตุนี้ไปใช้ขยายเรื่อง ฉวยโอกาสก่อความวุ่นวาย

ถู่ทูเฉิงฉุ่ยจ้องมองจนเหล่าขันทีลับหายไปในส่วนลึกของป่าแล้วค่อยหันกายกลับ มุ่งหน้าไปตำหนักชิงซือ

เดิมเข้าใจว่าวันนี้ต้องทรงมีพระอารมณ์ขุ่นมัวแน่นอน คิดไม่ถึงว่าเพิ่งมาถึงด้านนอกประตูตำหนักก็ได้ยินเสียงสรวลอย่างเบิกบานพระทัยดังออกมาจากด้านใน

ผู้ออกมาต้อนรับเขาคือเฉินหงจื้อ “ผู้บัญชาการถู่ทู ทรงให้ท่านเข้าเฝ้าได้ทันที”

ตั้งแต่ถู่ทูเฉิงฉุ่ยนำตัวเขาจากสุสานหลวงเฟิงหลิงเข้าวัง เฉินหงจื้อก็อาศัยวิชาชงชาที่ข้าหลวงแท่นพระสุสานแห่งสุสานหลวงเฟิงหลิงหลี่จงเหยียนถ่ายทอดให้ชนะใจจักรพรรดิ หรือกล่าวอีกอย่างหนึ่ง ปัจจุบันนี้ขันทีคนโปรดที่สุดนอกจากเว่ยเต๋อไฉก็คือเฉินหงจื้อ

ทว่านับแต่วันนี้เป็นต้นไปเฉินหงจื้อก็ไม่มีคู่แข่งแล้ว คิดมาถึงตรงนี้ถู่ทูเฉิงฉุ่ยก็อดจ้องเฉินหงจื้อแวบหนึ่งไม่ได้

เฉินหงจื้อย่อมเห็นการตายของเว่ยเต๋อไฉตั้งแต่ต้นจนจบอย่างแน่นอน แต่ในเวลานี้ดวงหน้าที่ความอ่อนเยาว์ยังไม่จางหายนี้ นอกจากรอยยิ้มประจบประแจงแล้ว ก็มองไม่เห็นอื่นใดอีก

ถู่ทูเฉิงฉุ่ยหัวเราะเย็นชาอยู่ในใจ ไม่ธรรมดาจริงๆ

มีเสียงหัวเราะดังแว่วจากด้านหลังฉากบังตากลีบหินขาวที่แกะสลักเป็นรูปหมู่สกุณาบุปผา นอกจากจักรพรรดิแล้ว ยังมีสตรีผู้หนึ่ง ยามกะทันหันถู่ทูเฉิงฉุ่ยถึงกับฟังไม่ออกว่าเป็นสนมองค์ใด

เฉินหงจื้อกล่าวอย่างว่องไวว่า “จักรพรรดิทรงเรียกราชบัณฑิตซ่งเข้าเฝ้า”

“อ้อ”