ทดลองอ่านนิยาย เพลงกลอนคลั่งยุทธ์ เล่ม 4 บทที่ 3

ดาบพอดีดออก พลองเสมอคิ้วก็ไม่ถูกกดไว้ หยวนซิ่งฉวยโอกาสยกพลองเฉียงขึ้น มือขวาจับพลองแทงออกไปเป็น ‘ท่าทะลวงแขนเสื้อ’ หัวพลองเหล็กรูปหกเหลี่ยมดั่งยอดทวนพุ่งใส่หน้าซั่งซื่อหลางอย่างฉับพลัน!

ใบหน้าเหมือนไม้แกะสลักของซั่งซื่อหลางมิได้ถอดสีแม้แต่น้อย มันเบี่ยงศีรษะอย่างใจเย็น พลองเสมอคิ้วเพียงโฉบแทงผ่านด้านขวาของคอมันไป

หยวนซิ่งภายใต้ความได้เปรียบจะหย่อนยานมิได้เด็ดขาด ขาทั้งสองย่อลงท่านั่งม้า กดหัวพลองลงบนบ่าซั่งซื่อหลาง กลางพลองยังควบคุมดาบเศียรปีศาจที่ขวางอยู่ตรงอกของซั่งซื่อหลางเอาไว้ หมายใช้แรงย่อของท่านั่งม้าทั้งร่างกดให้ล้มลงบนพื้นทั้งคนทั้งดาบ!

ซั่งซื่อหลางอาศัยจังหวะตอนที่พลองกดทับของหยวนซิ่งยังไม่บรรลุ ยกดาบในมือติดลำตัว ใช้กระบวนท่า ‘ดาบอ้อมเศียร’ ฟันเฉียงด้านขวาบนสกัดพลองเสมอคิ้วออกไป ในขณะเดียวกันก็กระโดดถอยหลังหนึ่งก้าวหลุดออกจากพลองของหยวนซิ่งที่กดทับได้อย่างสบายๆ

หยวนซิ่งเพิ่งย่อลงท่านั่งม้า ไม่มีทางก้าวเดินติดตามซ้ำเติมได้อีก ท่าพลองขาดตอนแล้ว ทำได้เพียงตั้งท่าต่อสู้ขึ้นมาใหม่ มันตั้งพลองเสมอคิ้วขึ้นจัดเป็นท่ามาตรฐาน หัวพลองชี้ไปยังหัวใจด้านหน้าคู่ต่อสู้ ร่างกายยืนท่านั่งม้าแนวตะแคง ซีกซ้ายที่หันหาศัตรูจากหัวจรดเท้าล้วนมีเกราะมนุษย์ทองคำป้องกัน เป็นท่าตั้งรับสมบูรณ์แบบที่คนและพลองผสานเป็นหนึ่งไร้ช่องโหว่ทั้งรุกและรับ

จิงเลี่ย อิ่นอิงชวน และเหล่าผู้กล้าทุกสำนัก ทั้งหมดย่อมตั้งใจชมดูศึกประวัติศาสตร์เส้าหลินพบกับอู่ตังนี้ หยวนซิ่งชิงออกรบก่อนโดยไม่ปรึกษา อิ่นอิงชวนเดิมไม่ยินดีอย่างยิ่ง ซ้ำยังกังวลว่ามันจะถูกยอดฝีมืออู่ตังล้อมโจมตี จึงเตรียมชักกระบี่ออกมายื่นมือช่วยไว้แล้ว แต่กลับเห็นฝ่ายตรงข้ามเองก็ส่งคนผู้เดียวมาสู้ตัวต่อตัว มันผ่อนคลายลงเล็กน้อย และยืนอยู่ที่เดิมชมดูวรยุทธ์ของทั้งสองสำนัก

พลองราชากินนรในมือของหยวนซิ่งฝืนโจมตีตรงเข้าไป ใช้ท่าทำลายท่า ไม่เล่นตุกติกแม้แต่น้อย เหล่านักสู้มองดูจนเลือดลมพลุ่งพล่าน

เส้าหลินสมญาต้นตำรับยุทธ์ใต้หล้า มิใช่ชื่อเสียงจอมปลอมอย่างแน่นอน

กลับกันกับซั่งซื่อหลางผู้นั้น ในการสู้ศึกส่วนมากล้วนเป็นฝ่ายปิดป้อง โต้กลับน้อย กระบวนท่าดาบเองก็มิได้พิเศษอะไร แม้จะกล่าวว่ามันเผชิญหน้ากับหลวงจีนเส้าหลิน ระหว่างกระบวนท่ามิได้รับบาดเจ็บแม้แต่น้อย นับว่าทักษะการป้องกันเก่งกาจถึงขีดสุด แต่หากนี่คือนักสู้เด่นล้ำสำนักอู่ตังที่เรียกตัวเองว่าใต้หล้าไร้เทียมทาน เช่นนั้นก็ชวนให้ผิดหวังเสียจริงๆ

เหล่าผู้กล้าแต่ละสำนักเห็นศิษย์อู่ตังฝีมือเพียงเท่านี้ก็ฟื้นคืนความมั่นใจต่อศึกซีอาน ต่างโห่ร้องเสริมอำนาจให้หยวนซิ่ง

มีเพียงจิงเลี่ยที่จับจ้องซั่งซื่อหลางด้วยความสงสัยเต็มอก มันต่อกรกับยอดฝีมืออู่ตังหลายครั้ง เชื่อมั่นว่าวิชาฝีมือของคนผู้นี้ไม่เรียบง่ายเช่นนี้อย่างแน่นอน

เหลือบมองดูสี่คนที่เหลือจากสำนักอู่ตังอีกครั้ง เห็นสหายร่วมสำนักตกเป็นฝ่ายตั้งรับกลับหาได้ปรากฏสีหน้ากังวลไม่ จิงเลี่ยจึงแน่ใจกว่าเดิม