ทดลองอ่านนิยาย เพลงกลอนคลั่งยุทธ์ เล่ม 6 บทที่ 3

“มันยังมีพวกพ้อง” เหยาเหลียนโจวกล่าว “คนหนึ่งคือศิษย์ที่เหลือรอดของสำนักกระบี่ชิงเฉิง คนหนึ่งคือนักดาบหญิงที่มาจากตงอิ๋ง เพลงดาบเพียงพอที่จะประลองฝีมือกับซีเสี่ยวเหยียน ยังมีอีกคนหนึ่ง…”

มันนึกถึงถงจิ้ง ยังมีกระบี่นั้นที่นางใช้ตามลักษณ์สกัดชีพจรทำร้ายเจียวหงเยี่ยซ้ำ ไม่รู้ควรจะพรรณนาอย่างไรโดยแท้จริง

“…สรุปคือพวกที่น่าสนใจกลุ่มหนึ่ง”

ได้ยินเจ้าสำนักพรรณนาศัตรูว่าน่าสนใจ ซือซิงเฮ่าค่อนข้างตกตะลึง ฝ่ายตรงข้ามคือศัตรูคู่แค้นที่สังหารศิษย์เด่นล้ำมากมายของสำนัก

…เพียงไม่กี่คน มิอาจคุกคามอะไรอู่ตังได้…ผู้ที่ควรสนใจที่สุด คือเส้าหลิน

“หลวงจีนชราวัดเส้าหลินตั้งใจลงเขามา สิ่งที่กล่าวกลับเป็นคำพูดไร้สาระไม่เอาไหนกองหนึ่ง” ขณะซือซิงเฮ่ากล่าว หมัดทั้งสองถูกคลุมอยู่ในแขนเสื้อ “สำนักเส้าหลิน ‘ต้นตำรับวรยุทธ์ใต้หล้า’ ที่แท้ก็เพียงเท่านี้ ดูเหมือนบนโลกไม่มีผู้ใดขวางพวกเราได้แล้วจริงๆ”

“ทางด้านเมืองหลวงเป็นอย่างไร” ยามนี้เหยาเหลียนโจวถาม

ซือซิงเฮ่าฟังออกว่าเจ้าสำนักกำลังตอบคำที่กล่าวเมื่อครู่ของมัน “งานครองอำนาจใต้หล้าไร้เทียมทานสำนักอู่ตังหาได้ราบรื่นไร้อุปสรรคไม่ ยังต้องดูเจตนาของราชสำนัก”

ซือซิงเฮ่าจึงนำเหตุการณ์การประลองหน้าพระพักตร์ ณ เรือนเป้าฝางแห่งนั้น และเรื่องที่ภายหลังฝ่าบาทพระราชทานรางวัลอย่างงามแก่สำนักอู่ตัง รายงานยังเหยาเหลียนโจว มันย่อมไม่ลืมบรรยายการตอบสนองของเฉียนหนิงและเจียงปินสองคนโปรดปรานข้างกายจักรพรรดิ

“จักรพรรดิเด็กน้อยน่าสนใจผู้นั้น เดิมทีอยากเก็บสำนักอู่ตังเราไว้เป็นของเล่นตนเองอย่างมาก ส่วนเจ้าคนแซ่เฉียนกลัวว่าพวกเราจะแย่งความโปรดปรานกับมันจึงเคร่งเครียดต่อเรื่องนี้เป็นพิเศษ ต่อมายังมาหาข้าด้วยตัวเอง ใช้ตำแหน่งองครักษ์เสื้อแพรข่มขู่ข้า”

เหยาเหลียนโจวส่งซือซิงเฮ่าและศิษย์เข้าเมืองหลวงแสดงฝีมือตามพระบัญชาขององค์จักรพรรดิ เดิมมิต้องการขอรางวัลหรือบุญคุณความชอบอะไร เพียงอยากสืบข่าวว่าราชสำนักรักษาจุดยืนเช่นไรกับสำนักอู่ตัง

นักสู้อู่ตังแม้มองตนเองเป็นผู้ห่างไกลความเจริญ แต่อย่างไรก็ยังคงเป็นกองกำลังที่มีพละกำลังไม่ธรรมดากลุ่มหนึ่ง เคลื่อนไหวปราบปรามทั่วแดนดินยุทธภพบ่อยเช่นนี้ มรสุมโลหิตก่อขึ้น เป็นไปได้อย่างมากที่ราชสำนักจะหวาดระแวง หากไม่ระวังจะยิ่งถูกใส่ร้ายว่าก่อกบฏ การเดินทางไปเมืองหลวงของซือซิงเฮ่าทั้งสำเร็จจนฝ่าบาทยอมรับสถานะตำแหน่งของอู่ตัง และค้นพบจุดยืนที่เห็นด้วยลับๆ โดยที่ราชสำนักไม่เข้ามาแทรกแซง กล่าวได้ว่างานครองอำนาจอู่ตังปูทางทอดออกแล้ว

เพียงแต่การคุกคามของเฉียนหนิง ยังคงเป็นความกังวลเล็กน้อยที่เหลืออยู่ในใจซือซิงเฮ่า

“สิ่งที่ศิษย์กังวลคือสิ่งนี้” กุ้ยตันเหลยกล่าวแทรก อีกทั้งหยิบยกคำถามที่เคยพูดคุยกับเฉินไต้ซิ่วที่ซีอานก่อนหน้าออกมา “เจ้าสำนักเข้าสู่กวนจงครั้งนี้ ข่าวเผยแพร่อย่างกว้างขวางและรวดเร็ว หากไม่มีอิทธิพลของราชสำนักอยู่เบื้องหลังคงไม่สำเร็จลุล่วง ตอนนี้ได้ยืนยันกับข้อมูลของรองเจ้าสำนักซือ เรื่องราวก็ชัดเจนยิ่งขึ้น”

ซือซิงเฮ่าพิจารณาพักหนึ่งก่อนกล่าวอีก “ความเคลื่อนไหวของอู่ตังจะถูกองครักษ์เสื้อแพรเฝ้าจับตามองเป็นเรื่องที่คาดคิดไว้แล้ว แต่ครั้งนี้พวกมันเผยแพร่ข่าวเช่นนี้ ทำให้คนของแต่ละสำนักไล่จับเจ้าสำนัก ก่อเป็นศึกใหญ่สนามหนึ่ง ทำเพื่ออะไร เจ้าเฉียนหนิงนั่นหากกังวลว่าพวกเราจะแย่งความโปรดปรานกับมันก็ควรรอเรื่องนี้อย่างใจเย็น จะไม่ทำให้เรื่องมันวุ่นวายเป็นอันขาด เพราะจะนำมาซึ่งความสนใจของจักรพรรดิ…มันทำเช่นนี้ต้องมีเป้าหมายอื่นที่พวกเรายังคิดไม่ถึงเป็นแน่”