ทดลองอ่านนิยาย เพลงกลอนคลั่งยุทธ์ เล่ม 3 บทที่ 3

บุรุษผู้นั้นมิได้มองมัน แต่ก้มมองซากศพของเฉินไท่ขุย

“เมื่อครู่ผู้ที่บอกจะฆ่าคนคือมัน” บุรุษยังคงใช้สุ้มเสียงไพเราะกล่าว “ในเมื่อสิ่งที่มันต้องการคือตัดสินเป็นตาย ข้าก็สนองให้แล้ว”

ลั่วไท่ฉีรู้ว่าเรื่องที่ตนเองควรทำขณะนี้คือรีบหยิบกระบี่ไม้แล้วลุกขึ้นมา

แต่ว่ามันทำมิได้

เฉินไท่ขุยคือหนึ่งในศิษย์สาวกสืบมรรคาระดับสูงสุดของสำนักฮว่าซาน แม้แค่เพียงหนึ่งปี แต่เป็นศิษย์เด่นล้ำในสำนักโดยไร้ข้อกังขา

กลับตายด้วยฝ่ามือข้างเดียวของฝ่ายตรงข้าม

ความหวาดกลัวเอ่อล้นทั่วร่างลั่วไท่ฉี แม้แต่จะยื่นมือไปแตะกระบี่ไม้ที่วางอยู่บนพื้นข้างกายก็มิกล้า

การเหยียดหยามที่มันกระทำกับหวังซื่อซินไม่นานก่อนหน้า บัดนี้คืนสนองมันเองทั้งหมด

“ข้าบอกไว้แต่แรกแล้วว่าอย่ามัวเสียเวลา” บุรุษยามนี้มองดูลั่วไท่ฉี “นำทางเถอะ”

ผู้คนในหอเจี้ยนซิ่ง ยามนี้จึงเปล่งเสียงร้องออกมาไม่ขาดสาย นักพรตน้อยสามรูปที่ทำหน้าที่จัดการเรื่องเบ็ดเตล็ดในหอพังประตูออกไปเป็นอันดับแรก และมีผู้ทดสอบที่รออยู่แต่เดิมหลายคนวิ่งออกไป คนที่เหลือจ้องมองบุรุษผู้นี้อย่างประหลาดใจ

เป็นการมีอยู่ซึ่งเกินกว่าสิ่งที่พวกมันจะนึกฝันได้

บุรุษผู้นั้นหันหลัง มองดูหวังซื่อซินและคนทั้งหลายแวบหนึ่ง แววตานั้นไม่มีความรู้สึก ไม่มีจิตสังหาร แต่พอดวงตาพวกมันสบมองก็รู้สึกถึงอันตรายและประหลาดใจในคราเดียวกัน

เปรียบดั่งมนุษย์ดึกดำบรรพ์พบเห็นอัคคีครั้งแรกก็มิปาน

“พวกเจ้าถ้าหากไม่มีเรื่องอื่นต้องทำก็ตามมาด้วยกัน” บุรุษกล่าวอย่างเฉื่อยชา “ข้าขึ้นเขาฮว่าซานต้องการคนที่ไม่เกี่ยวข้องจำนวนหนึ่งเป็นประจักษ์พยานพอดี” มันคล้ายครุ่นคิด ซ้ำยังเหมือนกล่าวพึมพำกับตัวเอง “แต่ความจริงไม่มีก็ไม่เป็นไร”

หวังซื่อซินพยักหน้าซ้ำแล้วซ้ำเล่าเป็นคนแรก

หัวใจที่เย็นตัวไม่นานก่อนหน้าของมัน ขณะนี้ราวกับติดไฟขึ้นมา รู้สึกว่าเลือดลมทั้งร่างกำลังเดือดพล่าน มันตัดสินใจ แม้ตายก็จะตามไปดู

บุคคลอื่นก็เป็นเช่นหวังซื่อซิน พวกมันรู้สึกรางๆ ว่า หากว่าปฏิเสธโอกาสนี้ ภายภาคหน้าคงจะพลาดประสบการณ์ครั้งหนึ่งที่ชั่วชีวิตผู้อื่นมิอาจครอบครอง พวกมันแต่ละคนพยักหน้าอย่างเคร่งเครียดและตื่นเต้น

สามารถแผดเผาผู้คนโดยรอบได้ บุรุษผู้นี้มีพลังเช่นนี้นั่นเอง

ลั่วไท่ฉีลุกขึ้นมาในที่สุด มันพลันนึกถึงเรื่องเล่าลือของยุทธภพเมื่อไม่นานมานี้ แม้ว่าอยู่ในเขาห่างไกล แต่สำนักฮว่าซานยังคงรู้ข่าวคราวครึกโครมเหล่านี้…

แววตาของมันตกอยู่บนชุดขาวของบุรุษผู้นั้น

บริเวณอกเสื้อมีรูปที่ใช้เส้นด้ายสีดำปักรูปหนึ่ง รูปวงกลมหยินหยางขาวดำบรรจบกัน

รูปนี้ลั่วไท่ฉีที่บำเพ็ญเต๋าอยู่บนเขา ทุกวันล้วนได้เห็น แต่มิเคยรู้สึกสั่นไหวเหมือนขณะนี้

รูปปลาคู่ไท่จี๋

โปรดติดตามตอนต่อไป…